جای خالی خواهر نداشته...

در زندگی روزهایی بوده که با تمام وجود دلم خواسته خواهر داشته باشم. نه که ارتباطم با مادرم صمیمی نبوده باشه یا دوستی نباشه که بتونم باهاش حرف بزنم. نه... اما خب همیشه فکر کردم خواهر یه چیز دیگه ست. می دونی،  اگه الان خواهری بود که می دید من خوش خوراک، این روزا اشتهای هیچی رو ندارم و از دیدن پفک و لواشک ذوق نمی کنم، وقتی می دید مدام بهانه می گیرم و یه چیزی مثل یه تکه سنگ تو گلوم بالا و پایین میره و نفس کشیدن رو برام سخت کرده، می فهمید حتما یه چیزیم هست. می فهمید نیاز دارم به این که یه دل سیر براش از چیزایی بگم که برا هیشکی نگفتم و زارزار گریه کنم تو بغلش تا شاید حالم خوب بشه... این روز ها چقدر بیشتر از همیشه دلتنگ خواهری میشم که هیچ وقت نداشتمش...